University of California - San Diego (2024)

Geschiedenis
Frankrijk
De naam 'Delvaux' vindt zijn oorsprong in het mooie Frankrijk. De laatste generatie van Dean's voorouderen die hun leven lang in dit land zijn gebleven, zijn overgrootouders Léa en Albert. Hun dochter, Dean's grootmoeder, Aurélie, maakte een eind aan deze traditie door in haar twintiger jaren te emigreren naar de Verenigde Staten. Man Fréderic Delvaux en zoon Adrien gingen mee. Reden voor deze gebeurtenis was de carrière van Aurélie Delvaux als pianiste. Haar moeder Léa was een zeer getalenteerde ballerina in het klassiek ballet van Parijs in de jaren 40, waar ze haar man leerde kennen die de muziek verzorgde. Hij was gepassioneerd pianist, maar na kennismaking met Léa groeide er bij hem ook een passie voor haar. Er ontstond een hevige romance tussen de coulissen. De liefde voor de piano stak echter ook aan bij Léa, en toen ze op haar 30e pensioen nam van het ballet, mede door de zoveelste zware blessure, raakte ze in verwachting van haar eerste dochter. Aurélie werd opgevoed in een kunstzinnig en liefdevol gezin en het spelen van de piano werd haar met de paplepel ingegoten. Op zeer jonge leeftijd kreeg ze al les, en natuurlijk was haar vader een groot rolmodel. Aurélie bleek er talent voor te hebben, want op haar 10e speelde ze al foutloos zeer gecompliceerde stukken. Haar talent bleef niet lang onopgemerkt en tijdens haar middelbare schooltijd viel het regelmatig voor dat Aurélie bekende tentoonstellingen bijwoonde in hartje Parijs en zélf de toetsen bediende. Nadat ze haar lyceum had afgerond, vertrok ze naar één van de meest hoogstaande Franse academisch om zich zo mogelijk nog beter op te leiden in haar vakgebied. De piano was haar lust en haar leven, en dat feit bereikte ook de andere kant van de oceaan. Aurélie werd uitgenodigd om zich in Amerika verder te ontwikkelen. Hoewel haar hart in Frankrijk lag en ze zeer familiegericht was, zag Aurélie ook de mogelijkheden en zat ze bomvol ambitie. Dus op 23-jarige leeftijd vertrok ze met haar man en de op dat moment éénjarige Adrien naar het land van de vrijheid, het land van The American Dream.

Amerika
Drie jaar later raakte Aurélie voor de tweede maal in verwachting. Ze kreeg een gezonde dochter die ze Alba noemde, ter ere van haar vader en groot pianist, Albert. Het leven in New York was druk, minstens zo druk als het roerige Parijs, en Aurélie voelde zich hier wel thuis. Het gemis naar haar moederland was echter groot, dus wanneer ze kon nam ze het gezin mee op reis naar haar ouders en leerde haar kinderen de Franse cultuur en het bourgondische leven kennen.
Als pianiste was Aurélie na een aantal jaar een bekend begrip in New York. De successen vertaalden zich in een goedgevulde bankrekening, maar veel zagen zoon en dochter niet van hun moeder. Ook voor vader Fréderic was het Amerikaanse leven een enorme aanpassing, maar hij wist met wie hij was getrouwd en hij geloofde in zijn vrouw. Zoon Adrien leek daarin op zijn vader, hij kon goed omgaan met de situatie. Alba daarentegen had het er een stuk moeilijker mee. Ze voelde zich niet gehoord door haar vader en snakte naar meer aandacht en liefde. Hierdoor zocht ze de liefde op verkeerde plekken en raakte als jong meisje al vroeg zwanger. Met negentien jaar raakte Alba in verwachting en tot overmaat van ramp was de vader van haar ongeboren kind als sneeuw voor de zon verdwenen de minuut dat hij het nieuws te horen kreeg. Alba had zich heel haar leven al eenzaam gevoeld, maar de eenzaamheid die ze nu voelde was onvoorstelbaar. Totaal radeloos probeerde ze haar geheim zo lang mogelijk te bewaren, maar een zwangerschap kan niet eeuwig geheim blijven. Nadat haar oudere broer Adrien het te weten was gekomen, bereikte het nieuws ook de drukke Aurélie. Wat Alba nooit verwacht had was dat haar moeder haar bizarre schema zonder pardon de vuilbak in smeet en Alba met open armen ontving. “Je bent niet alleen, ma chérie,” had Aurélie tegen een snikkende Alba gesproken. “Ik ben hier en ik ga niet weg. Het werk kan me gestolen worden, Alba. Zolang jij niet oké bent, vertik ik het om terug te gaan werken. Ma chérie, jij bent het allerbelangrijkst.”

Dean
Negen maanden later was daar Dean Aurian Delvaux. Alba was dolgelukkig met het kleine ventje dat in haar armen lag. Tijdens haar zwangerschap was Alba's band met moeder Aurélie uit een diep dal gekropen en getransformeerd van een breekbaar takje naar een flinke stam die stevig in de grond stond. Het was 1993 en opa Fréderic besloot een groot deel van de zorg voor Dean op zich te nemen, zodat zijn vrouw haar passie kon voortzetten en zijn dochter verder kon studeren. Alba had weliswaar weinig interesse in muziek zoals haar moeder en grootvader, maar ze had wel de genen van grootmoeder Léa in zich. Alba was namelijk dol op dansen en werd aangenomen op een dansacademie in Manhattan. Met bloed, zweet en tranen kreeg ze het voor elkaar om af te studeren en tegelijkertijd voor haar kleine zoontje te zorgen. Toen Dean vijf jaar oud was opende zijn moeder haar eigen dansschool. Dean ging vaak mee en de danseresjes waren allemaal dol op de kleine jongen met zijn weelderige donkere lokken en grote groene ogen. Maar als Dean niet op school zat en zijn moeder geen tijd voor hem had, zat hij altijd bij zijn grootouders. Hij had een goede band met opa Fréderic, degene die het meest voor hem gezorgd had vanaf zijn geboorte, maar hij voelde zich nog meer verbonden met zijn grootmoeder. Aurélie voelde het ook. Zij was dol op haar kleinzoon, naast haar gezin en de muziek kon Dean haar een gevoel van gelukzaligheid geven door alleen al te glimlachen. En zijn grootmoeder hoefde niet veel te doen om ervoor te zorgen dat er een lach verscheen op het gezicht van Dean.

Dean's jeugd mankeerde niets. Ondanks de afwezigheid van een vader, heeft hij nooit het gevoel gehad dat hij iets miste in zijn leven. De momenten die hij op de dansschool van zijn moeder doorbracht waren één groot feest. Iedereen was gek op hem en hij kon zich helemaal uitleven op de muziek, tot groot plezier van Alba's leerlingen. Daarnaast was het huis van zijn grootouders te vergelijken met een warm nest. En als zijn oom Adrien op bezoek kwam, was het helemaal lol geblazen. Kortom, aan aandacht is Dean nooit tekort gekomen. Op school was hij een vrolijk en actief kind, sociaal naar de anderen toe maar niet bang om zijn eigen ding te doen. Hij volgde niet de kudde en was zelfverzekerd, dat leverde hem respect en aanzien op. Ook aan de middelbare schooltijd heeft Dean goede herinneringen. Hij kon met werkelijk iedereen goed opschieten en wist altijd een babbel te maken. Of het nu met de verlegen jongen achterin de klas was, de strenge lerares van Biologie of één van New York's talrijke zwervers. Dean had nooit vijanden. Zijn cijfers waren niet altijd fantastisch, maar Dean was zeker geen dommerik. Hij was eerder te omschrijven als een dromer. Stilzitten in de schoolbanken en uit een boek leren was niets voor hem. Hij wilde het leven ervaren, op avontuur, leuke dingen doen. Toch stimuleerde zijn omgeving hem het beste ervan te maken, zodat hij daarna zijn eigen ding kon doen.

Muzikaliteit
Aurélie grapte wel vaker dat de muzikale genen een generatie hadden overgeslagen. Alba danste en Adrien was de filmwereld ingegaan. Natuurlijk met zo'n kunstzinnige familie, was de kans groot dat ook Dean zich hierin zou vinden. En inderdaad, op jonge leeftijd werd het duidelijk dat Dean net als zijn grootmoeder gezegend was met een muzikale knobbel. Dean kroop als kleuter met handen en knieën naar de werkkamer van zijn groetmoeder wanneer hij de muziek hoorde. Zij nam hem dan altijd op haar schoot en speelde verder. Dean kon vol bewondering kijken naar de magie van Aurélie's vingers die over de toetsen vlogen en luisteren naar het geluid dat zij veroorzaakten. Natuurlijk wilde hij zelf ook heel graag op het instrument slaan en zoveel mogelijk kabaal maken als mogelijk was. Maar naarmate Dean ouder werd, werd hij serieuzer en transformeerde het stuntelige rammen in zorgvuldige aanrakingen. Aurélie was niet alleen onder de indruk omdat het haar kleinzoon was, ook omdat ze inmiddels wel enige kennis had van het vak, en ze zag potentieel in de kleine Dean. Maar naast piano was Dean op te trommelen voor vanalles. Hij had niet genoeg aan één ding, voor Dean moest er constant een nieuwe uitdaging zijn. Hij heeft zo'n beetje alle instrumenten wel in zijn handen gehad in zijn jonge leven en pikt ontzettend snel nieuwe dingen op. “Waar een wil is, is een weg” en bij Dean is dat zo'n beetje van toepassing op alles in zijn leven.

Wereldreis
Wanneer Dean met redelijke punten is afgestudeerd, is hij eindelijk vrij man. Hij besluit om te gaan genieten van het leven en alles te doen waar hij altijd al van gedroomd heeft. Zijn familie kent Dean en weten dat als hij iets in zijn hoofd heeft, hij er niet vanaf te praten is. Tegelijkertijd zouden ze hem ook nooit pushen om iets te doen waar hij geen zin in heeft. Op zijn 18e reist Dean daarom een jaar lang de wereld rond. Hij gaat ook zeker langs Frankrijk, het land waar zijn roots liggen. Hij betaalt de reis met deels het geld dat hij gespaard heeft van de bijbaantjes van zijn middelbare schoolperiode en wordt deels gefinancierd door Aurélie, hoewel hij het eerst niet van haar wilde aannemen. Na lang aandringen heeft hij het dan toch gedaan, maar Dean zou Dean niet zijn als hij er niet iets voor terug zou doen. Daarom stuurt hij, samen met een ansichtkaart, om de zoveel tijd een boeket bloemen die hij bij het adres van zijn grootouders laat bezorgen. In elk land dat hij bezoekt verdient hij geld door als straatmuzikant op te treden. Met een paar redelijke stembanden en een geleende keyboard of gitaar, weet hij genoeg te verdienen om zijn reis zo comfortabel mogelijk te maken. Maar van een beetje avontuur schrikt de jongeman niet af, naast herbergen en motels kampeert hij ook regelmatig in de wildernis. Zijn liefde voor natuur wordt hier geboren. In New York is vooral beton en steen te vinden, maar tijdens zijn reis ziet hij zoveel mooie dingen dat hij voorgoed anders naar moeder natuur kijkt vanaf dat moment. Hij ontmoet veel mensen, leert nieuw eten en onderwijst wie maar wil in muziek. Hierdoor ontdekt hij zijn passie: anderen de kunst van het bespelen van instrumenten bijbrengen.

Studeren en werken
Wanneer Dean terug in New York aankomt, wil hij maar één ding: leraar worden. Maar daarvoor zal hij eerst een studie moeten afronden. Met Aurélie Delvaux als grootmoeder gaan er genoeg deuren voor hem open en komt met alle juiste mensen in contact. Dean studeert voor de eerste keer met plezier en overgave en treedt in zijn vrije tijd op in veel pubs en bars in New York, hiermee verdient hij genoeg om zichzelf en een klein appartementje in Brooklyn te onderhouden. Zijn studie wordt betaald door zijn collegefonds, een fonds dat na zijn geboorte is opgezet door zijn grootouders. Zijn studie verloopt voorspoedig en op zijn 23e is hij helemaal klaar met goede diploma's in de pocket. Dean begint bescheiden op een kleine middelbare school waar hij lesgeeft voor het vak muziek, en hij geniet van elke dag. Er zijn leermomenten en natuurlijk gaan er weleens dingen mis, maar Dean is zijn zelfverzekerdheid nooit kwijtgeraakt, dat houdt hem recht. Na een jaar wil de jongeman alweer een nieuwe uitdaging. Dean zegt zijn baan op, ondanks dat de school hem niet graag ziet vertrekken, en gooit het tij om. Hij gaat een jaar naar ontwikkelingslanden en start een organisatie op waarbij arme kinderen kosteloos muziekles kunnen volgen. Het is allemaal volledig vrijwillig en dus niet altijd even gemakkelijk, maar Dean ontvangt zoveel voldoening ervoor terug dat hij nog niet eens over geld nadenkt. Een jaar nadat hij daar bezig is, komt er slecht nieuw vanuit het thuisfront: het gaat niet goed met Aurélie. Dean twijfelt geen seconde en weet dat de organisatie met zijn inmiddels vele vrijwilligers ook wel zonder zijn aanwezigheid kan en hij neemt het vliegtuig terug naar Amerika. Eenmaal daar blijkt dat Aurélie behandeld wordt in het ziekenhuis. Drie weken lang zit Dean elke dag aan haar bed. Hij vertelt haar verhalen over zijn reizen, speelt liedjes voor haar en luistert naar al haar mooie verhalen. Gelukkig komt Aurélie er bovenop, maar ze besluit wel met pensioen te gaan. Met 69 jaar vindt iedereen dat een goed idee. Terwijl Dean nadenkt over wat hij nu gaat doen, krijgt hij plots een aanbod. Eén van Amerika's meest prestigieuze Universiteiten is op zoek naar een muziekleraar. En ze willen Dean Delvaux.

Persoonlijkheid en karakter
Dean is vanaf zijn geboorte omringd geweest door liefdevolle en kunstzinnige gezinsleden. Hierdoor heeft hij een brede horizon en kijk op de wereld. Hij is opgebracht met de gedachte dat alle mensen gelijkwaardig zijn, dat vrouwen en mannen gelijkwaardig zijn en niemand beter is dan een ander. Hij heeft geleerd dat als je respect wil, je respect moet geven, maar ook dat je voor jezelf moet opkomen.
De dag van vandaag is Dean een zelfverzekerde jongeman die met beide benen op de grond staat. Hij is goedlachs en spontaan, zal niet snel ergens 'nee' op zeggen en kan overal wel het positieve in zien. Dean is heel sociaal en zal eerder op iemand afstappen en een gesprek aanknopen dan af te wachten tot de ander naar hem toe komt; hij kent weinig angsten. Door deze houding kan hij bij sommige mensen, vooral de wat meer gereserveerde mensen, nogal indrukwekkend of zelfs intimiderend overkomen.
Dean is geen denker maar vooral een doener. Dat wil niet zeggen dat hij naïef is en ondoordachte keuzes maakt, hij weet gewoon goed wat hij wil. Daarbij is hij erg avontuurlijk, houdt hij van reizen en het ontdekken van nieuwe dingen. Stilzitten zit niet in zijn aard. Hij is graag ergens mee bezig, praat het liefst over van alles en nog wat en is ontzettend nieuwsgierig.
Omdat Dean veel verschillende interesses heeft, raakt hij snel verveeld wanneer hij te lang eenzelfde ding doet. Hij heeft nieuwe prikkels nodig om genoeg voldoening te krijgen uit het leven.
Dean is een slordig persoon. Zijn woning is zeker niet tiptop in orde, eerder een beetje een rommeltje, en dat heeft ook te maken met het feit dat Dean lui is op bepaalde vlakken. Opruimen komt later wel, denkt hij altijd. Hij geniet liever van het leven en het huishouden doen hoort daar niet bij.

Relaties
Als Dean je vriend is, zal hij je altijd loyaal blijven en er altijd voor je zijn in momenten van nood. Vrienden en familie staan bij Dean op nummer één. Maar als je zijn vertrouwen schaadt, zul je heel veel moeten doen wil je weer in Dean's hart opgenomen worden. Hij heeft een hekel aan leugenachtige en schijnheilige mensen, deze houdt hij graag op afstand. Zelf probeert hij altijd zo oprecht mogelijk te zijn, hij is direct en duidelijk want dat heeft hij zelf ook graag; liegen zit niet in zijn systeem. Dean legt snel zijn vertrouwen in anderen en is niet snel argwanend, dit kan er wel voor zorgen dat sommige mensen daar misbruik van nemen. Maar als je bij Dean één keer een verkeerde zet maakt, doet hij niet moeilijk over het verbreken van alle contact. Hij is van nature niet iemand die een wrok koestert en laat dingen snel los.
Dean heeft geen complexe onzekerheden, hij is blij met zichzelf en is mentaal stabiel. Dit maakt hem een goede partner, zowel op vriendschappelijk vlak, als op vlak van de liefde.
Naar een relatie is Dean niet wanhopig op zoek. Hij staat overal voor open, maar hij is wel een gevoelsmens: als hij het niet voelt, dan voelt hij het niet. In het verleden heeft hij wel enkele korte relaties gehad met vrouwen, maar deze hielden nooit lang aan. Dean is namelijk erg onafhankelijk. Zodra hij het gevoel krijgt opgesloten te zitten, zal hij de automatische reactie hebben om zich los te breken. Hij heeft dus iemand nodig die hem vrijheid geeft en hem zijn ding laat doen. Zijn kortstondige relaties betroffen allerlei verschillende meisjes. Dean heeft geen bepaald type, maar voelt zich wel enorm aangetrokken tot zelfverzekerde en intelligente meisjes. Omdat Dean eerder op zich laat jagen dan dat hij halsoverkop achter een vrouw aanrent, maakt dit hem erg begeerlijk, want hij is geen gemakkelijke prooi. Echte verliefdheid waarin hij zich zou kunnen verliezen heeft hij nog niet meegemaakt, maar hij geloofd wel in het bestaan. Op dit moment is het voor hem niet noodzakelijk om een vaste relatie te hebben, het is geen trofee voor hem die hij zo snel mogelijk binnen wil halen.
Dit wil allemaal niet zeggen dat Dean geen romanticus is, in tegenstelling. Hij heeft een diepzinnige geest en als hij eenmaal iemand is tegengekomen waarmee hij klikt, gaat hij er voor de volle 100 procent voor: mits hij zeker is van zijn zaak.
Dean wordt niet snel verliefd. Hij kan zich zeker wel aangetrokken voelen tot vrouwen, maar hij leert liever iemand goed kennen voordat hij in het diepe duikt. Vriendschap staat bij hem hoog in het vaandel.

Gewoontes en hobby's
Voor iemand die een hekel heeft aan koken zijn instant noedels een geweldige uitvinding, zo ook voor Dean. Open zijn keukenkastjes en je vindt er altijd wel een verzameling pakjes in alle smaken terug. Naast zijn verslaving aan noedels is hij gek op mango. Hij eet sowieso graag fruit en gooit het liefst van alles samen in een kom en eet dit in plaats van een pak zoutchips. Sinds zijn kindertijd is Dean al vegetarisch. Deze eetstijl is voortgekomen uit één van zijn moeders vele experimenten en is bij Dean altijd blijven hangen. Dat wil niet zeggen dat hij nooit vlees eet, hij probeert graag nieuwe dingen dus zo zal hij ook af en toe een stukje vlees gegeten hebben – maar over het algemeen eet hij al zijn maaltijden zonder vlees of vis.
Dean is graag fit en actief, dus je zult hem minder snel achter het stuur van een auto zien, maar wel op een fietszadel of met afgetrapte gympies soepel manoeuvrerend op een skateboard. Skaten doet hij al sinds zijn kindertijd en dit is één van zijne vele hobby's. Je zult hem niet snel tegenkomen in een sportschool, dat is een trend waar hij niet veel van moet weten. Hij gaat liever een rondje joggen door de stad of tussen de natuur of een goed eind wandelen door de bergen, maar wat hij het allerliefst doet is zwemmen. Het gevoel van gewichtloosheid is niet te evenaren volgens Dean.
Af en toe is Dean ook zeker in voor een lui avondje op de bank. En waar hij dan het liefst naar kijkt zijn documentaires, deze kan hij verslinden op toptempo. Zijn betere vrienden noemen hem ook wel een 'docufreak'. En voor een beetje ontspanning is Dean ook wel in voor een gezellige avond in de stad, in een sfeervol café met vrienden of een leuk feestje met goede muziek, en nog het allerliefst live. Hij is geen gigantisch feestbeest, hij gaat niet regelmatig naar discotheken waar hij zich lam zuipt, maar als hij in goed gezelschap is en de muziek bevalt hem, kan de alcohol wel eens een keer vloeien. Zo af en toe een jointje, daar is Dean zeker niet vies van, maar aan sigaretten is hij nog nooit begonnen en zeker ook niet van plan.
Dean is muzikaal, dat is inmiddels geen verrassing meer. Dit betekent dat je hem bijna nooit tegenkomt zonder koptelefoon op, en als je iemand in de achtergrond hoort meezingen met de radio, kun je er zeker van zijn dat het Dean Delvaux is die je hoort. Muziek is wat zijn hart laat kloppen. Podiumvrees is niet iets wat in Deans woordenboek voorkomt. Hij voelt zich op het podium als een kind in een snoepwinkel; het geeft hem juist enorm veel energie om een publiek te zien genieten van de muziek die hij produceert met zijn handen en zijn stem. Net als zijn grootmoeder is hij een uitstekende pianist, hoewel hij dit instrument meer bewaard voor privé gelegenheden. Hierin kan hij echt zijn gevoelige kant naar voren brengen, op het podium laat hij zich liever door een akoestische gitaar vergezellen.

Uiterlijk en stijl
Dean is met zijn één meter 90 een imposant figuur, maar vooral zijn lange donkere lokken trekken de meeste aandacht. Hij laat ze meestal niet langer groeien dan tot iets onder zijn schouders, en af en toe laat hij ze een stuk korter knippen, waardoor ze hun golvende structuur terug krijgen. Hij heeft een atletische bouw, een brede lach en opvallende groene vriendelijke ogen.
Dean kleedt zich erg casual en het gros van zijn kledingcollectie kan omschreven worden als skaterstijl. Op zijn hoofd draagt hij meestal een pet, hoewel hij deze uit beleefdheid op zekere momenten afneemt.
Meestal heeft Dean een stoppelbaardje. Deze ontstaat deels uit luiheid, deels omdat hij een erg jeugdige uitstraling heeft zonder gezichtsbeharing.

Speciale weetjes
Dean heeft één huisdier, een katertje die hij al zwervend is tegengekomen. Hij houdt van dieren, maar is voornamelijk een kattenmens. Zijn kat is ongeveer één jaar oud, wildkleurig en draagt de naam 'Débussy', genoemd naar één van zijn favoriete pianisten.